ROZDZIAŁ XI - Something in the way you move makes me feel like i can't live without you

Ścieżka dźwiękowa
Amanda
Gdy tylko za chłopakami zamknęły się drzwi Wiki mnie dopadła:
             - Amy, tylko mi nie mów, że z nim spałaś!
             - No bez przesady, mówisz tak jakbyś mnie nie znała! - odpowiedziałam zbulwersowana.
             - Wiesz, że żartuję! - roześmiała się. - Moja cnotliwa przyjaciółka nie poszłaby na pierwszej randce do łóżka z chłopakiem.
             - Biorę przykład z Ciebie. - zaśmiałam się. - Swoją drogą spaliśmy w jednym łóżku i pod jedną kołdrą.
             - I jaki on jest? Opowiadaj! - zarządziła. Opowiedziałam jej więc wszystko co wydarzyło się poprzedniego dnia. Wiki odwdzięczyła mi się tym samym. Z jej opowiadania wynikało, że Maciek to naprawdę fajny chłopak, nie miałam z nim zbyt wiele do czynienia ale zdążyłam go już polubić.
Ja sama nie wiedziałam co myśleć o zachowaniu Andrzeja. Przyszedł do mojego łóżka, niby zmusiły go do tego warunki, ale wróć, przecież sama go zaprosiłam. No ok, podsumujmy fakty, pocałował mnie w czoło, przytulił w nocy, powiedział, że jestem piękna, mimo to, nie chciałam sobie obiecywać zbyt wiele, przecież prawie w ogóle go nie znałam.
Już od wyjścia Andrzeja z mieszkania czekałam aż zadzwoni albo chociaż napisze wiadomość. Czy tęskniłam? Być może, a raczej na pewno. Ale Andrzej siedział cicho. Dostałam smsa dopiero wieczorem: "Dobranoc :* P.S. Myślę o Tobie". Głupie kilka słów a powodujące takie motyle w brzuchu. Odpisałam po 15 minutach (nie od razu, żeby nie myślał, że cały dzień czekam na smsa od niego, mimo, że tak było!) "Ja o Tobie też :) Szkoda, że dzisiaj śpię sama :( Dobrej nocy Ptaszku :D". Postanowiłam położyć się trochę szybciej, ponieważ musiałam jakoś wyglądać na jutrzejszym treningu. Obudziłam się dosyć wcześnie rano, chyba z podekscytowania. Wiki też od rana urzędowała w kuchni.
               - Amy, dlaczego już nie śpisz? - zapytała.
               - Podejrzewam, że z tego samego powodu co i Ty. - odpowiedziałam. - Ja też strasznie ekscytuję się tym treningiem. Poznamy wszystkich zawodników Skry Bełchatów!
Zaczęłyśmy więc się ogarniać, co ja mówię my pindrzyłyśmy się lepiej niż przed niejedną imprezą! Zamierzony efekt wyszedł idealnie - delikatny, lecz perfekcyjny makijaż, naturalne włosy i wygodne ubrania ale podkreślające figurę. Poszłyśmy na autobus, droga do Bełchatowa minęła nam bardzo szybko. Byłyśmy bardzo zestresowane, ale przynajmniej we dwie było nam raźniej. W końcu nadeszła chwila prawdy - dotarłyśmy pod halę. Wzięłam głęboki oddech, Wiki ścisnęła mnie za rękę i weszłyśmy. Drzwi na salę były owarte na oścież. Skradałyśmy się jak głupie nastolatki.
                 - Zachowujemy się jak idiotki! - stwierdziłam.
                 - Masz rację Amy. - przytaknęła i co zrobiła? Wepchnęła mnie na halę! Zrobiłam więc wejście smoka, gdy rozległy się gwizdy. Tak kulturalnie przywitali nas kochani siatkarze! Chyba jednak zmienię o nich zdanie. Zobaczyłam Maćka i Andrzeja dumnie kroczących w naszym kierunku. Ale nagle przed moim nosem pojawił się Wojtek Włodarczyk:
                 - A co to za piękność odwiedziła nasze skromne progi? - zagaił. - Czyżbyś była kandydatką na nową cheerlederkę?
                 - Oczywiście. Na prywatną cheerlederkę Andrzeja Wrony. - odparowałam i zostawiłam go zdezorientowanego.
                 - Co za temperament! Już mi się podobasz! - odkrzyknął za mną, a ja podeszłam do Andrzeja i pocałowałam go w policzek.
                 - Hej, wszystko słyszałem, liczę na prywatny pokaz dzisiaj po treningu. - uśmiechnął się na powitanie. Dlaczego czułam się jak jego dziewczyna? Przecież byłam tylko jego znajomą z którą raz się umówił ( i spał w jednym łóżku). - Cieszę się, że przyjechałyście, Miguel o wszystkim wie i zgodził się na Waszą obecność.
Andrzej i Maciek zapoznali nas ze wszystkimi siatkarzami Skry tj. Mariuszem Wlazłym, Michałem Winiarskim, Facundo Conte, Nicolasem Uriarte (któremu wpadła chyba w oko Wiki, na jej widok pokazał szereg swoich zębów, czego nie robi zbyt często) i innymi. Czy ja powiedziałam o tym tak spokojnie? Tak, ale wtedy nie znałam takiego uczucia, wtedy zachowywałam się jak głupia hotka. Chłopaki o dziwo nie komentowali chamsko naszej obecności na treningu, nie wiem co takiego Maciek i Andrzej powiedzieli im w szatni. Usiadłyśmy na ławce i przyglądałyśmy się treningowi. W pewnym momencie, Wojtek Włodarczyk spojrzał na mnie ( chociaz nie on CAŁY CZAS patrzył na mnie jak cielę, ale nie powiem, schlebiało mi to), ja obdarzyłam go jednym z moich najładniejszych uśmiechów, a on dostał piłką prosto w twarz po ataku Mariusza i przewrócił się.
                   - Oj, dziewczyny chyba za bardzo rozpraszacie chłopaków. - stwierdził Miguel. Ja w odpowiedzi tylko się uśmiechnęłam.
Moje oczy i tak cały czas były skierowane na Andrzeja, na szczęście moja obecność działała na niego pozytywnie. Trening dosyć szybko minął, poczekałamyśmy więc przed halą na chłopaków. Maciek zabrał Wiki do siebie, co było do przewidzenia.
                   - Ja byłem już u Ciebie, a więc teraz Ty powinnaś zobaczyć jak ja mieszkam. - stwierdził Andrzej i... pojechaliśmy do niego.
----------------------------------------------
CZYTASZ? - SKOMENTUJ!
Przepraszam za opóźnienie, ale wczoraj wieczorem pisząc ten rozdział dosłownie zasnęłam nad laptopem.
Jesteście ciekawe co wydarzy się w domu Andrzeja?
Włodi myślę, że nie odpuści, a czy uśmiechy Nicolasa oznaczają chmury burzowe nad znajomością Wiktorii i Maćka?
Dowiecie się już we wtorek :)
Bardzo dziękuję za tak liczne komentarze, to naprawdę motywuje :)

UWAGA! Dla moich stałych czytelniczek mam propozycję :) Może któraś z Was chciałaby wystąpić jako bohaterka w moim opowiadaniu, co prawda drugoplanowa albo epizodyczna, ale jeżeli macie jakieś propozycje to piszcie je w komentarzach pod postem :)

Zapraszam na mojego ask'a ask.fm/amanda49912062